சைவநெறித் தத்துவம் (2)

பதியின் ஐந்தொழில்களும் ஆன்ம ஈடேற்றமும்.

உயிர்களை உய்விக்கும் பொருட்டு இறைவன் படைத்தல், காத்தல், அழித்தல், மறைத்தல், அருளல் ஆகிய ஐந்து செயல்களை ஆற்றுகிறார். ஒரே இறைவன் தான் ஆற்றுகின்ற தொழில்களுக்கு ஏற்றவாறு தோற்றங்களைப் பெறுகிறார். 

படைத்தற் தொழிலைப் பிரம்மா என்ற தோற்றத்தில் இறைவன் ஆற்றுகிறார். படைத்தல் என்பது ஆன்மாக்கள் உய்யும் பொருட்டு தனு கரண புவன போகங்களை ஆக்குதலாகும். 

தனு என்பது இறைவனால் ஆன்மாக்களுக்கு வழங்கப்படுகின்ற உடம்பு. கரணம் என்பது உடம்பால் ஆன்மாக்கள் உய்த்துணரக்கூடிய ஆற்றல்சார் உணர்வு. புவனம் என்பது பால்வெளி அடங்கலாகவும் அதற்கப்பாலுமாகவும் பரந்து விரிகின்ற பிரபஞ்சம். நமது உலகமும் இதிலடங்கும். போகம் என்பது தனு எனப்படும் உடலால் இவ்வுலகிற் பெறக்கூடிய அனுபவங்களும் அவற்றின் பலாபலன்களுமாம்.

தனு கரண புவன போகங்களைப் பயன்படுத்தி இறையுடன் இரண்டறக் கலத்தலே உயிர்களின் இறுதி இலக்கு. அதுவரையில் அவை தமது வினைகளுக்கேற்பப் பிறவிகளை எடுத்துக் கொண்டேயிருக்கும்..

புண்ணிய வினைகளைச் சேர்த்த ஆன்மாக்கள் சொர்க்கத்தை அனுபவிக்கலாம். பாவ வினைகளைச் சேர்த்த ஆன்மாக்கள் நரகத்தை அனுபவிக்கலாம். சொர்க்கமும் நரகமும் ஆன்மாக்களின் இலக்கு அல்ல. சேர்க்கின்ற புண்ணிய பாவங்களுக்கேற்ப அவற்றின் பலாபலன்களை அனுபவிக்கின்ற நிலைகளே அவை. அந்நிலை முடிந்ததும் இறையுடன் கலக்கின்ற காலம் வரும்வரை அவை மீண்டும் பிறவி எடுக்கின்றன.

இறையுடன் கலக்கின்ற பேறு அடைதற்குமுன் ஆன்மா இருவினையொப்பு என்ற நிலையைப் பெறவேண்டும். இருவினையொப்பு என்பது பாவத்தையும் புண்ணியத்தையும் சமனாக மதித்தலாகும். அதாவது நன்மை தீமை அறியா நிலை. இது ‘தான்’ என்ற அகங்காரம் அற்றுப்போன ஆன்மாவுக்கே தோன்றும். அதுவரையில் பிறவிகள் தொடரும்.

ஆன்மாக்களின் பிரபஞ்ச வாழ்க்கைக்கு ஊறுநேராமற் பாதுகாத்தலே காத்தற் கடவுளான விட்டுணுவின் கடமை. தீயவற்றால் நல்லவை பாழ்பட்டுப் போகாமல் அவர் பாதுகாக்கிறார். தீயவை பலம் பெறுங்கால் இறைவனே அவதாரம் எடுத்து அவற்றைப் பலங்குன்றச் செய்து உலகைக் காக்கிறார்.

பிரபஞ்ச அசைவு என்பது அழிவிலும் ஆக்கத்திலும்தாம் தங்கியுள்ளது. இதுதான் அடிப்படை விதி. எனவே ஆக்கத்துக்கேதுவாக வேண்டாதவை அழிக்கப்படுகின்றன. இந்தப் பணியைச் செய்பவர் உருத்திரன் எனப் பெயர் பெறுகிறார்.

பிறவிகளால் பக்குவமடைகின்ற ஆன்மாக்களுக்கு உலக அனுபவங்களாற் கிடைக்கும் நிலையற்ற சுகதுக்கங்களிலிருந்து விடுபட உதவுகிறார் மகேஸ்வரன். இது மறைத்தல் எனப்படுகிறது.

பாவபுண்ணியங்களில் உழன்று பக்குவமடைந்த ஆன்மாக்களுக்கு அருள்புரிந்து அவற்றை அணைத்துக் கொள்ளும் பணியைச் செய்பவர் சதாசிவன். இதுவே அருளல் எனப்படுகிறது.

எத்தொழிலை எத்தோற்றத்திற் செய்தாலும் எப்பெயர் கொண்டு அழைக்கப்பட்டாலும் இறைவன் ஒருவனே. அவரே சிவபெருமான்.

14.07.2018

கருத்துகள்

கருத்துரையிடுக

இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

தமிழ் இலக்கணம் அறிவோம் - இயல் 02 - பகுதி 4

பதவியல் 4 இடைச் சொற்கள்.  இடைநிலை. ஒரு பகுபதத்தில் பகுதி, விகுதி என்பவற்றுக்கு அடுத்தபடியாக முக்கிய இடம் வகிப்பவை இடைநிலைகளாகும். விகுதியானது திணை, பால் எண், இடம் என்பவற்றைக் காட்டுவதுபோல் வினைச் சொற்களுடன் இணைந்துவருகின்ற இடைநிலைகள் காலத்தைக் காட்டுகின்றன. பெயர்ச்சொற்களிடையே வருகின்ற இடைநிலைகள் காலங்காட்டுவதில்லை. இவற்றின் தன்மையைக் கொண்டு அறிஞர்கள் மூவகைப் படுத்தியுள்ளனர். அவை பெயர் இடைநிலை, வினை இடைநிலை, எதிர்மறை இடைநிலை என்பவையாம்.  பெயர் இடைநிலை: இவை பெயர்ச்சொற்களின் பகுதி, விகுதிகளுக்கு இடையே வருகின்றதெனினும் காலங்காட்டுவதில்லை. உதாரணமாக, அறிஞன், வலைஞன், சுவைஞன் என்பவற்றில் வருகின்ற ‘ஞ’கர மெய் இடைநிலை எனப்படுகிறது. அதேபோல் வலைச்சி என்ற பகுபதத்தில் வருகின்ற ‘ச்’, குறத்தி, வண்ணாத்தி ஆகிய பகுபதங்களிடையே வருகின்ற ‘த்’ என்பன இடைநிலைகளாகும். இவை உண்மையில் இடைநிலைச் சொற்கள்தாமா என்ற மயக்கம் எழுவதற்கும் வாய்ப்பு இல்லாமலில்லை. இவை தனியெழுத்தாக அமைவதும், உடம்படு மெய்போல் தோற்றமளிப்பதும் இத்தகைய மயக்கத்துக்கு ஏதுவாகின்றன. உடம்படு மெய் என்பது வேறு: இடைநில...
மேலும் படிக்கவும்

தமிழ் இலக்கணம் அறிவோம் - இயல் 02 - பகுதி 09

பதவியல்      இயல் 2   பகுதி 9 ஒன்றுடன் ஒன்று தொடர்புபட்டதாகவும் கருத்துப் புலப்படுமாறும் அமைந்திருக்கின்ற இரண்டோ அல்லது அதற்கும் மேற்பட்ட சொற்களைக் கொண்ட கூட்டே தொடர்மொழி எனப்படுகின்றது.  தொடர்மொழியானது தொகைநிலைத் தொடர், தொகாநிலைத் தொடர் என இருவகைப்படுகின்றது.  தொகைநிலைத் தொடர்: தொகைநிலைத் தொடர் என்பது உருபுகள் வெளிப்படாமல் மறைந்து நிற்கின்ற நிலையில், இரண்டு அல்லது அவற்றுக்கும் மேற்பட்ட சொற்கள் இணைந்து இலக்கணரீதியாகப் பொருள் தருவது எனலாம். தொகை என்றால் தொக்கிநிற்கிறது அல்லது மறைந்து நிற்கிறது என்று பொருள். இத்தொகைநிலைத் தொடர் வேற்றுமைத்தொகை, வினைத்தொகை, பண்புத்தொகை, உவமைத்தொகை, உம்மைத்தொகை, அன்மொழித்தொகை என அறுவகைப்படுகின்றது. 1. வேற்றுமைத்தொகை: வேற்றுமை உருபுகள் வெளிப்படையாகத் தெரியாமல் மறைந்துநின்று பொருள் தருகின்றபோது அது வேற்றுமைத்தொகை எனப்படுகிறது. வேற்றுமைகள் எட்டு என்கிறது இலக்கணம். இவற்றுள் முதல்வேற்றுமையும் எட்டாம்வேற்றுமையாகிய விளிவேற்றுமையும் உருபுகள் அற்றன. அதாவது எந்த உருபுகளையும் தம்முடன் இணைத்து மொழிநடையில் ...
மேலும் படிக்கவும்

தமிழ் இலக்கணம் அறிவோம் எழுத்தியல்- பகுதி 5

போலி எழுத்துகள். சில சமயங்களில் ஓரெழுத்தக்குப் பதிலாக வேறோர் எழுத்தைப் பயன்படுத்தும்போது அது போலி எழுத்து எனப்படுகிறது. போலிஎழுத்தும் இலக்கண வலுவுடையது என்பதால் இலக்கண நூலார் அதனை ‘வழு’ எனப் புறந்தள்ளுவதில்லை. எனினும் போலி எழுத்துகள் வலிந்து புகுத்தப்படாதிருப்பது மொழிக்கு அழகு தருமென்பதை நினைவிற் கொளல் நலம். போலி எழுத்துகள் சொல்லின் முதலில் இடம்பெறும்போது அது முதற்போலி எனவும், இடையில் இடம்பெறுகையில் இடைப்போலி எனவும், சொல்லினிறுதியில் வரும்போது கடைப்போலி எனவும் வழங்கப்படுகின்றன. 1. முதற்போலி ஓளவை          அவ்வை        ஒள அவ் போலி பௌத்தம்       பவுத்தம்        பௌ பவு போலி நண்டு              ஞண்டு           ந ஞ போலி மயல்               மையல்         ம மை போலி  மையம்           மய்யம்          மை மய் போலி ஐயர்  ...
மேலும் படிக்கவும்