இலக்கியத்துளி 7

இலக்கியத்துளி 7

வறுமையால் வாடிய புலவரொருவர் ஒரு செல்வந்தனை நாடிச் சென்றார். அவனைப் புகழ்ந்து பாடினால் பரிசு ஏதாவது கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கை அவருக்கு. அந்தச் செல்வந்தன் மகா கஞ்சப்பிரபு என்பது புலவருக்குத் தெரியாது.


புலவரைக் கண்டதும் கஞ்சப்பிரபு வெலவெலத்துப் போனான். “புலவன் பாடி முடித்ததும் ஏதாவது பொருள் கொடுக்க வேண்டுமே.” என்பதுதான் அவன் கவலை. தான், பிறருக்குப் பொருள் கொடுக்க விரும்பாத உலோபி என்பது வருகின்ற புலவனுக்குத் தெரியக்கூடாது: அதேவேளை பொருள் கொடுக்காமல் புலவனைத் திருப்பி அனுப்பிவிடவும் வேண்டும் என்பதே அவனது விருப்பம்.


பிரபுவை நெருங்கிய புலவர், “ ஐயா, யான் தங்களைப் பாடிப் பரிசுபெற வந்திருக்கும் புலவன். தங்களைப் பாடுவதற்கு அனுமதி தாருங்கள்.” என்று பவ்வியமாகக் கேட்டார். அதைக் கேட்ட  கஞ்சப் பிரபுவோ நடுநடுங்கிப் போனான். பேராபத்தில் சிக்கிக் கொண்டவன்போல் தவித்தான். “எனக்கு வந்த மோசம் யாதோ?” என அஞ்சி உடலம் வியர்த்;து வாய் குளறினான். “ம்…பாடுக.” என வேண்டா வெறுப்பாகச் சொன்னான்.


பிரபுவின் நிலை தெரியாத புலவர் அவனைப் புகழ்ந்துபாடத் தொடங்கினார்.

“சிறப்புகள் நிறைந்ததும் விரும்புவற்றைத் தருவதுமான காமதேனு என்கின்ற தெய்வப் பசுவே,

தேவருலகில் தழைத்திருக்கும் கற்பகவிருட்சமே,

சிந்தாமணிக்கு நிகராகக் கேட்டவற்றைக் கொடுக்கவல்ல வள்ளலே,

வாய்ச்சொல் தவறாத அரிச்சந்திரப் பிரபுவே….”

என்று தொடரவும்,  சந்தர்ப்பத்தைச் சரியாகப் பயன்படுத்திக்கொள்ள விழைந்த உலோபி,  கண்கள் இரண்டும் கோபத்தாற் சிவக்க,

“யாரை நீ மாடு (காமதேனு) என்று சொல்கிறாய்?

என்னைக் கல் (சிந்தாமணி) என்று சொல்ல உனக்கு என்ன துணிச்சல்?

என்னை மரம் (கற்பகதரு – தாரு) என்றும் கூறுகிறாயா?

இப்படியெல்லாம சொன்னவற்றைக்கூட ஓரளவு பொறுத்துக் கொண்டாலும் அரிச்சந்திரன் என்று அடாத வார்த்தையால் என்னை அழைத்து விட்டாயே…

யாரிடம் நான் அடிமையாக இருந்தேன்?

யாரிடம் என் மனைவியை விற்றேன்?

ஐயகோ இந்த வசைச் சொற்கள் இனி என்னை விட்டு நீங்குமோ…”


என்று  அலறியடித்துக் கொந்தளித்த கஞ்சனைக் கண்டு துணுக்குற்ற புலவர்,  “தில்லையுள் நின்று நடம்புரிகின்ற ஆடல்வல்லானே! இவ்வளவு மோசமான தீய பிறப்பாளனைப் பாடி வருந்தும்படி என்னைப் படைத்;தனையே.” என்று கவன்றார்.


இந்தக் காட்சியைத் துறைமங்கலம் சிவப்பிரகாச சுவாமிகள் அழகான கவிதையாக்கித் தமிழுலகுக்குத் தந்திருக்கிறார். இதுதான் அந்தப் பாடல்:


வாரும்நீர் யாரென்ன வித்துவான் என்னவும்
  மதிமோசம் வந்ததென்றே
வாய்குளறி மெய்யெலாம் மிகநடுக் குற்றுநீர்
  வந்தகா ரியம்ஏதெனச்
சீருலா வியகாம Nதுனுவே தாருவே
  சிந்தாமணிக் குநிகரே
செப்புவச னத்துஅரிச் சந்த்ரனே எனலும்
  சினந்துஇருக ணுஞ்சிவந்தே
யாரைநீ மாடுகல் மரமென்னு சொன்னதும்
  அலால்அரிச் சந்திரன்என்றே
அடாதசொற் சொன்னையே யார்க்கடிமை யாகினேன்?
  யார்கையிற் பெண்டுவிற்றேன்?
தீருமோ இந்தவசை என்றுரைசெய் வெகுகொடிய
  தீயரைப்பாடி நொந்தேன்
திருமன்றுள் நடுநின்று நடமொன்று புரிகின்ற
  தென்தில்லை நடராசனே!


ஒரு புலவரின் புலம்பல்கூடத் தமிழுக்கு அழகான கவிதையைத் தந்திருக்கிறது.


                    கந்தவனம் கோணேஸ்வரன்
                    10.04.2019
   
 



கருத்துகள்

கருத்துரையிடுக

இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

தமிழ் இலக்கணம் அறிவோம் - இயல் 02 - பகுதி 4

பதவியல் 4 இடைச் சொற்கள்.  இடைநிலை. ஒரு பகுபதத்தில் பகுதி, விகுதி என்பவற்றுக்கு அடுத்தபடியாக முக்கிய இடம் வகிப்பவை இடைநிலைகளாகும். விகுதியானது திணை, பால் எண், இடம் என்பவற்றைக் காட்டுவதுபோல் வினைச் சொற்களுடன் இணைந்துவருகின்ற இடைநிலைகள் காலத்தைக் காட்டுகின்றன. பெயர்ச்சொற்களிடையே வருகின்ற இடைநிலைகள் காலங்காட்டுவதில்லை. இவற்றின் தன்மையைக் கொண்டு அறிஞர்கள் மூவகைப் படுத்தியுள்ளனர். அவை பெயர் இடைநிலை, வினை இடைநிலை, எதிர்மறை இடைநிலை என்பவையாம்.  பெயர் இடைநிலை: இவை பெயர்ச்சொற்களின் பகுதி, விகுதிகளுக்கு இடையே வருகின்றதெனினும் காலங்காட்டுவதில்லை. உதாரணமாக, அறிஞன், வலைஞன், சுவைஞன் என்பவற்றில் வருகின்ற ‘ஞ’கர மெய் இடைநிலை எனப்படுகிறது. அதேபோல் வலைச்சி என்ற பகுபதத்தில் வருகின்ற ‘ச்’, குறத்தி, வண்ணாத்தி ஆகிய பகுபதங்களிடையே வருகின்ற ‘த்’ என்பன இடைநிலைகளாகும். இவை உண்மையில் இடைநிலைச் சொற்கள்தாமா என்ற மயக்கம் எழுவதற்கும் வாய்ப்பு இல்லாமலில்லை. இவை தனியெழுத்தாக அமைவதும், உடம்படு மெய்போல் தோற்றமளிப்பதும் இத்தகைய மயக்கத்துக்கு ஏதுவாகின்றன. உடம்படு மெய் என்பது வேறு: இடைநில...
மேலும் படிக்கவும்

தமிழ் இலக்கணம் அறிவோம் - இயல் 02 - பகுதி 09

பதவியல்      இயல் 2   பகுதி 9 ஒன்றுடன் ஒன்று தொடர்புபட்டதாகவும் கருத்துப் புலப்படுமாறும் அமைந்திருக்கின்ற இரண்டோ அல்லது அதற்கும் மேற்பட்ட சொற்களைக் கொண்ட கூட்டே தொடர்மொழி எனப்படுகின்றது.  தொடர்மொழியானது தொகைநிலைத் தொடர், தொகாநிலைத் தொடர் என இருவகைப்படுகின்றது.  தொகைநிலைத் தொடர்: தொகைநிலைத் தொடர் என்பது உருபுகள் வெளிப்படாமல் மறைந்து நிற்கின்ற நிலையில், இரண்டு அல்லது அவற்றுக்கும் மேற்பட்ட சொற்கள் இணைந்து இலக்கணரீதியாகப் பொருள் தருவது எனலாம். தொகை என்றால் தொக்கிநிற்கிறது அல்லது மறைந்து நிற்கிறது என்று பொருள். இத்தொகைநிலைத் தொடர் வேற்றுமைத்தொகை, வினைத்தொகை, பண்புத்தொகை, உவமைத்தொகை, உம்மைத்தொகை, அன்மொழித்தொகை என அறுவகைப்படுகின்றது. 1. வேற்றுமைத்தொகை: வேற்றுமை உருபுகள் வெளிப்படையாகத் தெரியாமல் மறைந்துநின்று பொருள் தருகின்றபோது அது வேற்றுமைத்தொகை எனப்படுகிறது. வேற்றுமைகள் எட்டு என்கிறது இலக்கணம். இவற்றுள் முதல்வேற்றுமையும் எட்டாம்வேற்றுமையாகிய விளிவேற்றுமையும் உருபுகள் அற்றன. அதாவது எந்த உருபுகளையும் தம்முடன் இணைத்து மொழிநடையில் ...
மேலும் படிக்கவும்

தமிழ் இலக்கணம் அறிவோம் எழுத்தியல்- பகுதி 5

போலி எழுத்துகள். சில சமயங்களில் ஓரெழுத்தக்குப் பதிலாக வேறோர் எழுத்தைப் பயன்படுத்தும்போது அது போலி எழுத்து எனப்படுகிறது. போலிஎழுத்தும் இலக்கண வலுவுடையது என்பதால் இலக்கண நூலார் அதனை ‘வழு’ எனப் புறந்தள்ளுவதில்லை. எனினும் போலி எழுத்துகள் வலிந்து புகுத்தப்படாதிருப்பது மொழிக்கு அழகு தருமென்பதை நினைவிற் கொளல் நலம். போலி எழுத்துகள் சொல்லின் முதலில் இடம்பெறும்போது அது முதற்போலி எனவும், இடையில் இடம்பெறுகையில் இடைப்போலி எனவும், சொல்லினிறுதியில் வரும்போது கடைப்போலி எனவும் வழங்கப்படுகின்றன. 1. முதற்போலி ஓளவை          அவ்வை        ஒள அவ் போலி பௌத்தம்       பவுத்தம்        பௌ பவு போலி நண்டு              ஞண்டு           ந ஞ போலி மயல்               மையல்         ம மை போலி  மையம்           மய்யம்          மை மய் போலி ஐயர்  ...
மேலும் படிக்கவும்