தமிழ் இலக்கணம் அறிவோம் - இயல் 03 - பகுதி 03(புணரியல் )

தமிழ் இலக்கணம் அறிவோம். (3)
புணரியல்  3.

‘அ’கர, ‘இ’கர வீற்று வினையெச்சங்களை யடுத்து வருமொழி வல்லின எழுத்திற் தொடங்குமாயின் அங்கே வல்லினமெய் தோன்றும்.

பாட + சொன்னான்.  = பாடச்சொன்னான்.               பாடி + காட்டினான்   =  பாடிக்காட்டினான்.

நாட + கண்டான்    = நாடக்கண்டான்                       நாடி + செய்தான்    =  நாடிச்செய்தான்.

மேய + சென்றது    =  மேயச்சென்றது                        பாய +  பயந்தது    =   பாயப்பயந்தது.

தேட + கண்டான்    = தேடக்கண்டான்.                      தேடி + சென்றான்   =  தேடிச்சென்றான்.

மோத + பார்த்தான்   = மோதப்பார்த்தான்              மோதி + பார்த்தான்  =  மோதிப்பார்த்தான்.

எட்டு பத்து போன்ற எண்ணுப் பெயர்கள் நிலைமொழியாயின் வருமொழியின் வல்லினம் மிகும்.

எட்டு +  கால் =  எட்டுக்கால்                                பத்து  + பாட்டு =  பத்துப்பாட்டு.

எட்டு + குதிரை = எட்டுக்குதிரை                  பத்து +  குடும்பங்கள் =  பத்துக்குடும்பங்கள்.

நிலைமொழி ‘ல’கர,  ‘ள’கர,  ‘ன’கர,  ‘ண’கர மெய்யீற்றில் நிறைவுறுமிடத்து வல்லினத்தில் வருமொழி தொடங்குமாயின், 

வேற்றுமைப் புணர்ச்சியில் ‘ல’கர ‘ன’கரங்கள் ‘ற’ கரமாகவும், ‘ள’கர ‘ண’கரங்கள் ‘ட’கரமாகவும் மாற்றம் பெறும்.

சொல் +  சிலம்பம் = சொற்சிலம்பம்.              வில் +  போர்  =  விற்போர்.  (லகரம் றகரம் ஆயிற்று)  

கள் + குடம் = கட்குடம்                                     முள் + புதர்   =  முட்புதர்.    (ளகரம் டகரம் ஆயிற்று)

மக்கள் +  பண்பு =  மக்கட்பண்பு                          திங்கள் + குடை =  திங்கட்குடை

பொன் + காப்பு = பொற்காப்பு                          மகன் + கு   =  மகற்கு     (னகரம் றகரமாயிற்று)

கண்  +  செவி =  கட்செவி                                    மண் +  பானை = மட்பானை   (ணகரம் டகரம் ஆயிற்று.)

‘ன’கர மெய்யீற்று நிலைமொழி வல்லெழுத்து வருமொழியுடன் இணையும்போது சில இடங்களில் ‘ன’கர மெய்யீற்றில் மாற்றம் ஏற்படாமல் வருமொழி முதலெழுத்து மாற்றமடையும்.

வன்   + தொண்டர்  =  வன்றொண்டர்    

மென் + தொடர்       =  மென்றொடர்.  

மின்   + தகடு            =    மின்றகடு.

அல்வழிப் புணர்ச்சியில் வருமொழி வல்லெழுத்திற் தொடங்கினும் மாற்றம் நிகழ்வதில்லை.

பொன் + பெரிது          =  பொன்பெரிது 

   

மண்     + சிறிது             =  மண்சிறிது  

பொன் +  சிதைந்தது =  பொன்சிதைந்தது.

சுட்டுப் பெயர்களின் பின்னால் வரும் வருமொழியின் வல்லின எழுத்துகள் மிகா.

அது +  சரி        =  அதுசரி    

              

இது + பறவை =  இதுபறவை   

அவை + காட்சிகள் = அவைகாட்சிகள் (அவை என்பது சுட்டுப்பெயரைக் குறிக்காமல் மேடை என்ற கருத்தில் வருமாயின் அவைக்காட்சிகள் என்றே புணரும்.)      

இவை + சிறந்தவை =  இவைசிறந்தவை

எது, எவை போன்ற வினாச் சொற்களையடுத்தும் வருமொழியின் வல்லினம் மிகுவதில்லை.

எது + கவிதை?          =  எதுகவிதை?   

எவை + சிரித்தன?  =  எவைசிரித்தன.?

ஆ, ஏ, ஓ,  ஆகியவற்றில் நிறைவுறும் வினாச் சொற்களையடுத்தும் வல்லினம் மிகுவதில்லை.

அவனா       + செய்தான்?       =   அவனாசெய்தான்?   

அவர்களா + சிரித்தார்கள்? =   அவர்களாசிரித்தார்கள்?

அவளே       + படித்தாள்?        =   அவளே படித்தாள்?    

எங்கே        + பறந்தது?            =   எங்கேபறந்தது?

அவனோ + கடிந்தான்?          =   அவனோகடிந்தான்?   

அவளோ + பேசினாள்?          =   அவளோபேசினாள்?

அன்று, இன்று, என்று ஆகிய சொற்களையடுத்தும் வருமொழியின் வல்லினம் மிகாது.

அன்று + கண்டேன்    = அன்றுகண்டேன்.

இன்று + பிறந்தது      =  இன்றுபிறந்நது.   

என்று + போனான்?  =  என்றுபோனான்?

படி, மாறு, ஆறு ஆகிய ஈறுகளைக் கொண்டமையும் வினையெச்சங்களை யடுத்தும், ‘உ’கரத்தில் நிறைவுறும் வினையெச்சங்களை யடுத்தும் வருமொழியின் வல்லினம் மிகுவதில்லை.

கூறும்படி + கேட்டான்           =  கூறும்படிகேட்டான். (படி)

செய்யுமாறு + பணித்தான் =  செய்யுமாறுபணித்தான். (மாறு)

சொன்னவாறு + செய்தான் = சொன்னவாறுசெய்தான்.  (ஆறு)

வந்து + பிடித்தாள்                   =  வந்துபிடித்தாள்.  

நின்று +  கொள்                       =  நின்றுகொள்.

அங்கு, இங்கு, எங்கு போன்றவற்றுடன் இணையும் வல்லினத்திற் தொடங்கும் வருமொழியின் வல்லினம் தற்காலத்தில் மிகுவதில்லை.

அங்கு + கண்டேன்  =  அங்குகண்டேன்   இங்கு + பிறந்தது =  இங்குபிறந்தது

எங்கு + போயினன்?  = எங்குபோயினன்?

(இவை அங்குக்கண்டேன், இங்குப்பிறந்தது, எங்குப்போயினன் என்று வருவதுதான் முறை என்கிறது இலக்கணம். ஆயினும் தற்கால வழக்கில் இந்நடைமுறை கைக்கொள்ளப்படுவதில்லை.)

குற்றெழுத்தையடுத்து யகர மெய்யில் நிறைவுறும் நிலைமொழிகளுடன் வல்லின, மெல்லின உயிர்மெய்யில் தொடங்கும் வருமொழி இணையும்போது வருமொழியின் முதலெழுத்துக்குரிய மெய்யெழுத்துத் தோன்றும்.

பொய் + சாட்சி  =  பொய்ச்சாட்சி   (வல்லினம் தோன்றியது)

மெய்   + பதம்      =  மெய்ப்பதம் (வல்லினம் தோன்றியது)

நெய்    + சட்டி      =  நெய்ச்சட்டி (வல்லினம் தோன்றியது)

செய்    + மதி        =  செய்ம்மதி              (மெல்லினம் தோன்றியது)

செய்    + நன்றி    =  செய்ந்நன்றி          (மெல்லினம் தோன்றியது)  
                  

மெய்   + நிலை    =  மெய்ந்நிலை         (மெல்லினம் தோன்றியது)
   

பொய் + மை        =  பொய்ம்மை           (மெல்லினம் தோன்றியது)
        

மெய்   + மை        =  மெய்ம்மை              (மெல்லினம் தோன்றியது)     

இன எழுத்துத் தோன்றுமிடங்கள்.

சில நிலைமொழிகளை யடுத்து வருகின்ற வருமொழியின் முதலெழுத்துக்குரிய மெய் தோன்றுதற்குப் பதிலாக அவ்வெழுத்தின் இனஎழுத்து தோன்றுவதுண்டு.

பூ        + பொழில்   =  பூம்பொழில்

வேய் + குழல்         =  வேய்ங்குழல்

பூ        + தோட்டம்  =  பூந்தோட்டம்

பாழ்  + கிணறு      = பாழ்ங்கிணறு

முக்கிய குறிப்பு:

பசு + பால் ஆகிய சொற்கள் இணையும்போது பசுப்பால் எனவரும். இதனைப் பசும்பால் என எழுதுதல் சரியன்று.  பசுமை + பால் என்பதே பசும்பால் எனப் புணரும்.  

       

உயிரீற்று நிலைமொழியுடன் உயிரெழுத்திற் தொடங்கும் வருமொழி இணைதல்.

நிலைமொழியின் ஈற்றெழுத்து அ, ஆ, உ, ஊ, ஒ, ஓ ஓள ஆகிய ஏழு உயிரோசைகளில் எதனையேனும் கொண்டிருக்குமாயின் வருமொழி உயிரெழுத்திற் தொடங்குமிடத்து ‘வ’ கரம் உடம்படு மெய்யாகத் தோன்றி இருமொழிகளையும் இணைக்கும்.

தகதக  +     என             = தகதகவென.                               பல     + அணி   =  பலவணி.

விழா     +  ஆரம்பம்    = விழாவாரம்பம்.                          நிலா + அழகு   =  நிலாவழகு.

குபுகுபு + என்று            =   குபுகுபுவென்று.                      திரு    + ஓடு       =  திருவோடு. 

பூ            + ஆரம்           =   பூவாரம்.                                        கூ       +  என்றான்   =  கூவென்றான். 

நொ       + அழகு          = நொவ்வழகு                                 போ + என்றாள்        = போவென்றாள்.       
நோ       + எல்லாம்      =  நோவெல்லாம்.                         கௌ + அழகு    = கௌவ்வழகு.

இ, ஈ, ஐ ஆகிய மூன்று உயிரோசைகளில் எதுவேனும் நிலைமொழியின் ஈற்றோசையாக வருமிடத்து உயிரெழுத்திற் தொடங்கும் வருமொழி இணையும்போது ‘ய’ கரம் உடம்படு மெய்யாகத் தோன்றும்.

பசி + இன்மை          = பசியின்மை             நடுநிசி  +ஆனது  = நடுநிசியானது.

தீ   + அணைந்தது  = தீயணைந்தது.        நீ  + அல்லன்           = நீயல்லன்.

புகை +  இலை         = புகையிலை            கலை +  உள்ளம்    = கலையுள்ளம்.

கோ + இல் = கோயில் என்றும் கோவில் என்றும் இணைவதை இலக்கணம் ஏற்கிறது.

கோயில் என இணையும்போது ‘ய’ கரம் உடம்படு மெய்யாகவும், கோவில் எனவிணையும்போது ‘வ’ கரம் உடம்படு மெய்யாகவும் தோன்றுகின்றன என்பதையும் கருத்திற் கொள்க.